De muziekindustrie heeft door de jaren heen talloze genres zien opkomen en verdwijnen. Sommige genres zijn synoniem geworden met specifieke tijdsperiodes, culturele bewegingen of subculturen, terwijl andere langzaam van de radar verdwenen zijn. In dit artikel bespreken we enkele muziekgenres die ooit enorm populair waren, maar nu grotendeels verdwenen zijn – en onderzoeken we waarom dit gebeurde.
1. Disco
In de late jaren ‘70 was disco het geluid van de dansvloer. Met opzwepende beats, glinsterende discoballen en glitteroutfits, bracht disco een gevoel van uitbundigheid en feestvreugde. Artiesten zoals Donna Summer, Bee Gees en Chic domineerden de hitlijsten. Maar rond het begin van de jaren ’80 begon het genre snel aan populariteit te verliezen.
Er ontstond een ware anti-disco beweging, met als bekendste voorbeeld de ‘Disco Demolition Night’ in 1979, waar duizenden mensen samenkwamen om hun disco-platen te verbranden. Disco werd gezien als te commercieel en oppervlakkig, en het moest wijken voor de opkomst van rock, punk en later new wave. Toch heeft disco zijn invloed achtergelaten in moderne dance- en popmuziek, en duikt het af en toe weer op in vernieuwde vormen, zoals in recente werken van artiesten als Daft Punk en Dua Lipa.
2. Swing
Swing ontstond in de jaren ’30 en ’40 en was het kloppende hart van de bigband-scene. Het was een dansbaar subgenre van jazz, waarbij blazerssecties en strakke ritmes de dienst uitmaakten. Grote namen als Benny Goodman en Duke Ellington stonden aan de top van de swingwereld, en tijdens de Tweede Wereldoorlog was het een van de populairste stijlen ter wereld. Maar met de opkomst van bebop en de wens van jongere muzikanten om de grenzen van de muziek verder te verkennen, begon swing langzaam te vervagen.
De grootschalige orkesten waren duur om in stand te houden, en na de oorlog veranderde het muzikale landschap. Tegenwoordig horen we swing nog wel in speciale gelegenheden, zoals retro-dansavonden of filmmuziek, maar het genre zelf is grotendeels verdwenen.
3. Grunge
Grunge is waarschijnlijk een van de kortstondigste muziekgenres in termen van pure dominantie. Het ontstond in de vroege jaren ‘90 in Seattle en bracht bands als Nirvana, Pearl Jam en Soundgarden voort. Grunge combineerde elementen van punk, heavy metal en alternatieve rock, en stond bekend om zijn rauwe geluid en sombere teksten. De opkomst van Nirvana’s album Nevermind in 1991 markeerde de doorbraak van het genre. Maar tegen het midden van de jaren ‘90 raakte het snel uitgeput. De dood van Kurt Cobain in 1994 wordt vaak gezien als het symbolische einde van het genre.
Hoewel veel grunge-bands nog steeds actief zijn, is de grunge-cultuur en de bijbehorende sound vrijwel verdwenen, vervangen door de opkomst van poppunk en alternatieve rock.
4. Skiffle
Skiffle is een muziekgenre dat eind jaren ’50 even een enorme populariteit kende in het Verenigd Koninkrijk. Het is een mengelmoes van jazz, blues en folk, waarbij simpele instrumenten zoals wasborden, theekisten en zelfgemaakte gitaren werden gebruikt. Skiffle werd beroemd door artiesten als Lonnie Donegan en inspireerde later bands zoals The Beatles.
Ondanks zijn invloed op de Britse rock- en popmuziek, verdween het genre snel na de opkomst van rock-‘n-roll. Skiffle werd gezien als te eenvoudig en amateuristisch in vergelijking met de professionele, elektrische sound van de nieuwe rockmuziek.
5. Nu-metal
Nu-metal kende zijn hoogtepunt in de late jaren ’90 en vroege jaren 2000, met bands als Limp Bizkit, Linkin Park en Korn aan het roer. Het genre combineerde elementen van heavy metal met hiphop, elektronische beats en soms zelfs funk. Nu-metal was vooral populair onder jongeren en werd gekenmerkt door agressieve teksten en een sterke visuele stijl. Maar tegen het midden van de jaren 2000 verloor het genre snel aan populariteit.
Kritiek op de simplistische muzikale structuren en de associatie met jeugdige woede zorgden ervoor dat veel mensen het genre begonnen te vermijden. Hoewel sommige bands uit de nu-metal tijd nog steeds actief zijn, is het genre zelf grotendeels verdwenen.
6. Psychedelische Rock
De jaren ’60 waren een periode van experiment en verkenning, en geen genre belichaamde dit meer dan psychedelische rock. Met bands zoals The Doors, Jefferson Airplane en Pink Floyd werd psychedelische rock geassocieerd met de hippiebeweging, vrije liefde en experimenteel drugsgebruik. Het genre draaide om lange, uitgestrekte nummers met vreemde geluidseffecten en surrealistische teksten. Tegen het einde van de jaren ’60 begon het genre echter af te nemen. De opkomst van meer gestructureerde muziekstijlen zoals hardrock en progressive rock verdrong de vrijheid van psychedelische rock. Hoewel het genre zijn sporen naliet in veel moderne muziek, is de oorspronkelijke vorm grotendeels verdwenen.
7. Dubstep
Dubstep beleefde zijn gouden tijd in de vroege jaren 2010, met artiesten als Skrillex en Bassnectar aan de top van de elektronische muziekscene. Het genre kenmerkte zich door zware baslijnen, trage beats en futuristische geluiden. Hoewel dubstep enorm populair was in clubs en festivals, zakte de populariteit tegen het midden van het decennium snel in. De overmatige commerciële uitbuiting en de herhaling van steeds dezelfde geluiden zorgden ervoor dat luisteraars het genre beu werden. Tegenwoordig horen we nog wel invloeden van dubstep in andere elektronische muziek, maar het genre zelf is niet meer zo prominent aanwezig.
8. New Romantic
In de vroege jaren ’80 ontstond in Engeland de New Romantic-beweging, waarbij mode en muziek samenkwamen in een kleurrijke, flamboyante stijl. Bands zoals Duran Duran, Spandau Ballet en Visage waren toonaangevend in deze beweging, die zich kenmerkte door synthesizers, theatrale optredens en glamoureuze kleding. Het genre werd echter ingehaald door de opkomst van meer gestroomlijnde pop en rockmuziek in de late jaren ’80. Hoewel veel New Romantic-artiesten succes bleven houden, verdween het genre als cultureel fenomeen en werd het gezien als een product van zijn tijd.
